Ermənilərə satılmış tanınmışlar

Çar Rusiyasının xarici işlər naziri Melyukov bir dəfə qaraçılar haqqında demişdi - bu millət deyil, peşədir.

Eyni şeyi bizim qonşular - ermənilər haqqında da demək olar. Gürücstanda çox sayda erməni rayonları var. Niyəsə, onlar oarada öz qanunlarına görə yaşayırlar - yalnız ermənicə danışırlar, dövlət dili gürcücəni rədd edirlər. Bundan başqa, onlar daha tez-tez iddia edirlər ki, yaşadıqları torpaqlar gürcülərə yox, ermənilərə məxsusdur.

Buna görə də son zamanlar Gürcüstan hakimiyyət ilə yerli qanunları rədd edən ermənilər  arasında münaqişələr artıb. Lakin İrəvanda hakimiyyətdə olanlar həmişə Tiflis ilə münaqişədən qaçmağa çalışırlar. Yalnız ona görə yox ki, Rusiyaya gedən tək yol Gürcüstandan keçir. Ermənistanda yaxşı başa düşürlər ki, əgər onlar Gürcüstan əleyhinə hansısa addım atsalar, bütün xristian aləmi onları qınayacaq.

Təbii ki, müsəlman Azərbaycanı və onun böyük dostu Türkiyəni hansısa soyqırımda günahlandırırlar. Ankara dəfələrlə İrəvana təklif edib ki, alimlər görüsün, arxiv  sənədlərini çıxarsınlar və görəcəklər ki, heç bir soyqırım olmayıb. Əslində, Türkiyədə yaşayan erməni icması tərəfindən Türkiyə ordusunun kürəyinə zərbə vurulub.

1990-cı illərdə, bir siyasətçinin obrazlı ifadəsi ilə deyilərsə, yenidənqurmanı yerində qırmaya çevirmiş Qorbaçovun qərarı ilə Dağlıq Qarabağda fövqəladə vəziyyət elan edildi. Mən həmin vaxt Mərkəzi Televiziyada işləyirdim, dəfələrlə komendant general-mayor Safonovla  görüşmüşəm, o mənə deyib, ermənilər qəribə xalqdır, onlara ağ kağız uzadırsan, onlar düşünür ki, o, qara rənglidir. Onlarla necə bir yerdə yaşamaq olar? Mən onun bu sözlərini onda bir materiilda istifadə etmişdim.

Sonradan Qarabağda fövqəladə hal ləğv edildikdən sonra Rusiyaya gedən general Safonov bu fikrini dəyişmədi. Amma Moskvada bu gün də bizim qonşhuları dəstəkləyən  siyasətçilər  var. Mən diqqət yetirmişəm ki, «Rossiya» telekanalında çalışırlar ki,  döyüşən tərəflər hansısa balans qorusunlar. Amma Birinci kanalda isə , məsələn, «Vremya pokacet» verilişinin aparıcıları və iştirakçıları bütün hər şeydə Azərbaycanı günahlandırırlar. Bu tele-şounun iştirakçıları hansısa faktlar gətirmədən iddia edirlər ki, Türkiyə muzdluları Azəbaycana gətirməklə kömək edir.

Bu yaxınlarda etdiyi səfəri zamanı Azərbaycana heyran  qaldığını deyən  Jirinoaski bütün hər yerə xəbər göndərir ki, rusiyalılar ermənlərə yardım etmək üçün birləşsinlər. Halbuki, o, milliyyətcə yəhudidir. Onun vecinə də deyil ki, Azərbaycan az sayda ölkədəən biridir ki, burada yəhudiləri heç zaman təqib etməyiblər. Belə çıxır ki, Moskvadakı erməni diasporu Jirinovski ilə ciddi işləyib.

Onun kimi Fransa prezidenti Makron da var - Türkiyə və Azərbaycanı  təhdid etməyə başlayıb. Ona görə də sual yaranır - ATƏT-in Minsk qrupuna həmsədr olan bir ölkənin prezidenti necə ermənilərə dəstək verir? Paradoks alınır. O,  İrəvanı dəstəkləyir, həm də Ankaranın Bakıya bu cür münasibətini dəhşətli tənqid edir.

Rusiya XİN başçısı Lavrovun və başçılıq etdiyi kollektivin İrəvanla əlaqələri şübhə doğurur. Heç bir konkret iş yoxdur, ermənilər yenə atəşkəsə riayət etmirlər, Azərbaycanın cəbhə xəttindən uzaqda olan şəhərlərinə atəş açırlar, Lavrov isə dinmir. Ermənistan bu işi qəsdən edir, düşşünür ki, Azərbaycan da eyni cavabı verəcək. Onlar da isə heç nə alınmır. Bu gün İrəvan qızdırma içində düşünür ki, daha hansı əclaflıq etsin ki, Azərbaycan orudsunun əks hücumunu dayandırsın. Yenə hörmətli Melyukovun dediklərini xatırlayaq. Mənim fikrimcə, bu sözlər qaraçılardan daha çox ermənilərə aiddir.

Mais Məmmədov

əməkdar jurnalist